Ho er ulykkeleg og svigerfaren bestemmer seg for å ta henne med på landet. Ho vil ikkje ete, og han bestemmer seg for å lage mat til henne. Ho sluttar ikkje å gråte og han går i kjellaren etter ei flaske god vin. Det blir seint, og tid for oppbrot. Men dei blir sitjande. Han begynner å snakke. For første gong fortel han nokon om seg sjølv, om livet sitt, om ho han ikkje kunne få. Gjennom denne tilståinga frå ein mann i eit kjøkken ei natt, uttrykkjer Anna Gavalda vår tvil og vår svakhet.
