Vikaren står ved samlebandet. Fyrst prosesserer han fiskemat på eit fryseri, seinare lempar han dyreskrottar på eit fellesslakteri. Dag ut og dag inn, med larmen og lukta og dei knuste draumane. Kroppens pinsle over det monotone og evige arbeidet. Men han klarar seg gjennom skiftet, med gode kollegaer og tankanen sine. Han hugsar dikt, sangar og tekstar han har lese. Og når han kjem heim skriver han om den kollegiale solidariteten, kjærleiken til kona, til hunden og havet. Omtalen er utarbeidd av BS.
